رابطه بین اعتماد کارکنان به مدیران خود و اثربخشی سامانه ارزیابی عملکرد

تاکنون، در پژوهش های حوزه ارزیابی و مدیریت عملکرد، بیشتر به تأثیر عوامل سامانه ای بر اثربخشی این گونه سامانه‏ها توجه شده و تأثیر تعاملات انسانی کمتر مد­نظر بوده است. همچنین به نظر می‏رسد در سازمان­ها نیز، در طراحی سامانه‏های ارزیابی و مدیریت عملکرد، به عوامل سامانه ای، بیشتر از تعاملات انسانی اهمیت داده می­شود. هدف این پژوهش بررسی رابطه اعتماد کارکنان به مدیر به عنوان یک پدیده تعاملی با اثربخشی نظام ارزیابی عملکرد و مقایسه آن با رابطه سهولت استفاده از سامانه به عنوان یک پدیده نظام مند با اثربخشی این سامانه است. این پژوهش در دو سازمان ایرانی در دسترس و  دارای سامانه ارزیابی عملکرد، انجام شده است. تعداد 170 پرسشنامه بین کارشناسان و مدیران میانی پخش شد که در مجموع 146 پرسشنامه قابل­استفاده گردآوری شد. تحلیل عاملی اکتشافی برای مشخص­نمودن عوامل اصلی، تحلیل واریانس برای آزمون توافق گروهی و رگرسیون چندگانه برای یافتن روابط بین متغیرها انجام شد. نتایج پژوهش، همبستگی آماری معنی­داری از اثربخشی این سامانه را بین دیدگاه­های مدیران و کارکنان نشان نمی‏دهد؛ این نتیجه، نشان­دهنده تفاوت دیدگاه این دو گروه درباره این موضوع است. اعتماد کارکنان به مدیران شان، برخلاف سهولت استفاده از سامانه، رابطه آماری معنی­داری با اثربخشی سامانه از دیدگاه کارکنان دارد. در مقابل، سهولت استفاده از سامانه، رابطه معنی­داری با اثربخشی سامانه از دیدگاه مدیران دارد. همچنین، براساس نتایج تحقیق، گرایش کارکنان به اعتماد، تنها متغیر این پژوهش است که با هر دو دیدگاه سنجیده­شده از اثربخشی سامانه ارزیابی عملکرد رابطه دارد.